Actueel - 28 februari 2018

Marco van de Wardt: door weer en wind met de fiets

Marco van de Wardt

Marco van de Wardt, werkzaam bij de gemeente Landgraaf, gaat al jaar in jaar uit met zijn fiets naar het werk. En dat is een stuk bijzonderder dan het lijkt! Voor iemand die vanwege een aangeboren heupafwijking al jaren in een rolstoel zit, is dat namelijk een hele prestatie. Vol enthousiasme vertelt hij over zijn werk bij de gemeente, en over het feit dat hij na vele jaren weer heerlijk kan fietsen.

Marco: Al sinds 2003 ben ik gedetacheerd bij de gemeente Landgraaf. Ik werk op het secretariaat van de afdeling Maatschappelijke Ontwikkeling. Mijn werk bestaat uit het administratief ondersteunen van de beleidsmedewerkers. Ik houd me bezig met kopieerwerkzaamheden, postverwerking, administratieve ondersteuning bij de subsidiëring van verenigingen, mutaties etc. en verder alle voorkomende werkzaamheden dus eigenlijk daar waar even extra handjes nodig zijn.



Het is ontzettend prettig hoe iedereen hier met me om gaat. De sfeer is fijn, en de mensen die hier werken en het team voelen als een warme deken. De collegialiteit ligt erg hoor, binnen de hele organisatie. Het bevalt me uitstekend. Daarvoor wil ik mijn collega’s en mijn leidinggevende graag in het zonnetje zetten. Zonder hen zou ik het namelijk niet kunnen. Ik heb de hulp van collega’s en andere mensen nodig, ook buiten de organisatie. Ook al is de werkdruk hoog, men blijft toch oog houden om mij te helpen en te ondersteunen waar nodig. Ze houden rekening met je en als je dingen niet kunt, nemen ze de tijd om je te begeleiden tot je het wel kunt. Daar ben ik dankbaar voor!

NA 27 OPERATIES EINDELIJK WEER FIETSEN!

Ik woon in Kerkrade en kom iedere dag met mijn ‘driewieler’ naar het werk, dat is ongeveer 10 km enkel. Iedere dag door weer en wind. Vroeger deed ik dat ook, maar op een gegeven moment ging het gewoon niet meer. Ik ben in totaal zo’n 27 keer geopereerd aan mijn heupbeperking. In 2005 werd ik in Nijmegen door een andere arts geopereerd, die heeft veel ‘hersteld’ van wat in het verleden verkeerd is gegaan.

Na een lang herstel kon ik gelukkig weer op de fiets! Dat is ook belangrijk, want blijven bewegen is voor mij echt noodzakelijk.

Van mensen om mij heen, collega’s en voorbijgangers krijg ik vaak reacties. Ze hebben veel respect voor het feit dat ik dagelijks op de fiets zit, ook in de regen en de kou. Als antwoord geef ik altijd: Er zijn mensen die continu op bed (moeten) liggen en die nog graag eens door de regen zouden fietsen. Zo sta ik erin, ook daarin ben en blijf ik positief!

Marco met de fiets
POSITIEF INGESTELD

Als persoon ben ik positief ingesteld. Ik kijk naar mogelijkheden, niet naar onmogelijkheden. Bij mij is het glas altijd halfvol. Die instelling heeft gebracht waar ik nu ben! Ik heb kansen altijd met beide handen aangepakt.



Veel heb ik te danken aan hoe mijn moeder vroeger met mij omging. Aangezien ik vanaf mijn geboorte beperkt was, hadden veel mensen de neiging me te helpen en me bijvoorbeeld mijn speelgoed te brengen. Mijn moeder was consequent en liet me, ondanks mijn beperking, zelf een manier vinden om bij mijn speelgoed te komen. Ik ben opgevoed om zo zelfstandig en krachtig mogelijk te zijn. Dan zou ik in de toekomst ook goed met mijn beperking om kunnen gaan. Daar ben ik van thuis uit op voorbereid. Dat heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben en hoe ik in het leven sta. Daarom nog eens een extra groot dank je wel voor mijn moeder.



Toen ik in de SW terecht kwam merkte ik al dat anderen ‘bang’ waren om gedetacheerd te worden, buiten de beschutte werkplaats. Of ze wezen alle andere opties af omdat ze het werk niet leuk vonden. Zelf heb ik meer dan 14 objecten gehad in mijn carrière, en niet alleen op administratief vlak hoor! Ik heb ook ander werk gedaan, lager geschoold werk, waar anderen de neus voor op haalden. Alles wat op mijn pad kwam heb ik aangepakt, met de hoop en de verwachting dat ik daar op termijn misschien andere werkzaamheden kon gaan doen. Bovendien snijdt het mes aan twee kanten.

Door werk aan te pakken help je het bedrijf waar je voor werkt, maar je helpt ook jezelf. Je leert ervan en het biedt kansen!

Mensen moeten verder kijken dan hun neus lang is en niet alleen maar werk aanpakken wat ze zelf leuk vinden. De tijden zijn veranderd, het is niet meer de tijd om veel te willen. Iedereen moet zijn best doen of soms dingen doen die niet leuk zijn, of je nou een beperking hebt of niet.